Militz Małgorzata, Programy lojalnościowe na gruncie przepisów o VAT - model unijny i model krajowy

Nowelizacja ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – dalej u.p.t.u., obowiązująca od 1 kwietnia 2011 r., która w sposób radykalny zmieniła zasady opodatkowania nieodpłatnych przekazań towarów, spowodowała także dyskusję w kwestiach związanych z wydawaniem nagród w ramach tzw. programów lojalnościowych. Pytań w tym zakresie jest bardzo wiele. Po pierwsze, czy podatnik, który wydaje nagrody w ramach takiego konkursu w imieniu zleceniodawcy, powinien naliczyć podatek należny? Po drugie, czy może to zleceniodawca jest zobowiązany do wykazania podatku należnego od przekazywanych nagród? Po trzecie, czy zleceniodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury, którą na jego rzecz wystawił podmiot zajmujący się organizacją akcji promocyjnej (programu lojalnościowego)? Analiza wniosków składanych do Ministra Finansów może sugerować, iż wątpliwości podatników pojawiły się głównie z powodu wprowadzenia nowego brzmienia art. 7 ust. 2 u.p.t.u. Jednak prawda wydaje się zupełnie inna. Zasadniczą przyczyną występowania podatników o wydanie interpretacji we wskazanych powyżej zakresach jest wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej Trybunał Sprawiedliwości UE lub TSUE) z dnia 7 października 2010 r. w sprawach połączonych Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs v. Loyalty Management UK Ltd i Baxi Group oraz dokonana przez TSUE analiza skutków stosowania na gruncie przepisów o VAT tzw. programów lojalnościowych.