Militz Małgorzata, Procedura marży tylko dla sprzedaży samochodów osobowych zakupionych z legalnym zwolnieniem z VAT

Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie Bawaria Motors okazał się niekorzystny dla rzeszy dealerów samochodowych sprzedających samochody osobowe i stosujących do takich transakcji procedurę marży. Wyrok ten bowiem potwierdził prezentowane przez Ministra Finansów stanowisko, że sprzedaż samochodów nabytych od podatników, którzy – z uwagi na prawo do częściowego odliczenia VAT – do ich sprzedaży zastosowali zwolnienie z VAT, nie może się odbywać w procedurze marży. Stanowisko takie wyraził TSUE, mając jednocześnie świadomość i wiedzę, że krajowe przepisy wprowadzające zwolnienie z VAT dla sprzedaży samochodów osobowych z „częściowym odliczeniem podatku” są niezgodne z prawem unijnym. Rzecznik Generalny Ján Mazák w swojej opinii podkreślił, że procedura marży w sposób oczywisty nie jest właściwym środkiem do rozwiązania problemu wynikającego z niespójności niektórych przepisów prawa polskiego z dyrektywą 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – dalej dyrektywa 2006/112, takich jak § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – dalej r.p.t.u. Trybunał Sprawiedliwości UE, podzielając wyrażony przez Rzecznika pogląd, dodał ponadto, że do polskiego ustawodawcy należy podjęcie takich działań, by wyeliminować podwójne opodatkowanie VAT powstałe wskutek zastosowania niezgodnego z prawem unijnym (nielegalnego) zwolnienia z VAT. To stwierdzenie nie tylko potwierdza, że krajowe przepisy dotyczące zwolnienia z VAT dla dostaw samochodów (od których częściowo odliczono podatek) są niezgodne z prawem unijnym, ale także wskazuje, że winę za doprowadzenie do takiej sytuacji ponosi państwo polskie. Jest bowiem oczywiste, że w przypadku braku wspomnianego zwolnienia na fakturach od dostawców widniałby podatek naliczony, który byłby odliczany przez podatnika-pośrednika, tym samym nie obciążając go podwójnym opodatkowaniem.