Pokropek Aleksandra, Problematyka zadośćuczynienia z kontraktu w świetle prawa niemieckiego w kontekście regulacji prawa polskiego

Zgodnie z poglądem dominującym w polskiej doktrynie prawa cywilnego, przyznanie odpowiedniej sumy pieniężnej tytułem zadośćuczynienia możliwe jest jedynie w reżimie odpowiedzialności deliktowej, w przypadku wyrządzenia szkody niemajątkowej na osobie. Możliwość taka jest zaś wyłączona w przypadku odpowiedzialności ex contractu. Podobne ograniczenia zależne od podstaw żądania zadośćuczynienia istniały także w systemie prawa niemieckiego. Przełomowe zmiany wprowadzone do niemieckiego kodeksu cywilnego w 2002 r. spowodowały, że obecnie zadośćuczynienia można się domagać w przypadku uszkodzenia ciała lub naruszenia zdrowia, pozbawienia wolności i przestępstw o charakterze seksualnym, zarówno w przypadku odpowiedzialności kontraktowej na zasadzie winy, jak i na zasadzie ryzyka. Wobec wielu podobieństw polskiego i niemieckiego systemu prawa, zmiany wprowadzone przez ustawodawcę niemieckiego, będące przedmiotem artykułu, w nowym świetle stawiają regulacje prawa polskiego i wydają się zachęcać do ponownej analizy tak istotnej problematyki, jaką jest możliwość dochodzenia naprawienia szkody niemajątkowej wynikłej z umowy.