Łętowska Ewa, Prawo w "płynnej nowoczesności"

Do historii przeszła fundamentalna różnica zdań między Savignym a Thibaudem, kiedy to w końcu XIX w. w Niemczech trwały prace nad kodyfikacją prawa cywilnego. Był to spór o paradygmat prawa, mający uniwersalny zasięg i znaczenie. Werbalnie chodziło o relację między prawem stanowionym i dogmatyką – o to, czy kodyfikacja jest konieczna lub choćby użyteczna. W rzeczywistości, u źródeł sporu leżało pytanie, co jest czynnikiem decydującym o istnieniu prawa (jako systemu) i o zdolnościach adaptacyjnych umożliwiających jego trwanie, właśnie jako systemu. Zwyciężyła wizja systematyzacji dzięki kodyfikacji, za czym optował Thibaud, z tym że Savigny nie ustąpił pola. Sprawność dogmatyczna ówczesnych prawników-praktyków, wyrobiona w czasach przedkodyfikacyjnych, kiedy to tylko ona zapewniała spójność dyskursu normatywnego, umożliwiła temu systemowi zachowanie „w czasie” zdolności przystosowawczych, i to na długie lata.

Po II wojnie światowej środowiska naukowe w różnych krajach sygnalizowały...