Kulesza Michał, Polskie doświadczenia w zarządzaniu reformą decentralizacyjną
Polskie doświadczenia w zarządzaniu reformą decentralizacyjną
1.Trzy główne cele transformacji ustrojowej po 1989 roku: demokracja (wolności polityczne); wolny rynek (wolności gospodarcze); decentralizacja (państwo obywatelskie) – raison d’etre Państwa Polskiego czy tylko pomysł intelektualistów i elity politycznej
Od 1989 r. reformy w Polsce szły w trzech głównych kierunkach. Przede wszystkim były to zmiany o charakterze politycznym, a więc tworzące zręby ładu demokratycznego, podstawy wolności jednostki, swobód obywatelskich i politycznych. Po drugie, były to reformy ustroju gospodarczego, mające na celu przywrócenie gospodarki rynkowej, opartej na własności prywatnej. I wreszcie trzeci segment to reformy ustrojowe, zwłaszcza reforma decentralizacyjna.
Jeśli zmianie ulega system gospodarczy i polityczny, również ustrój administracyjny państwa musi podążyć tym tropem. Reforma decentralizacyjna ma od 1989 r. grono ludzi zainteresowanych (początki ich prac nad nowym ustrojem sięgają 1980 r.), którzy dobrze rozumieją złożone związki i zależności między ustrojem władzy publicznej a ogólnymi zasadami funkcjonowania gospodarki i systemu politycznego.
Ustrój komunistyczny w Polsce, wzorowany na ustroju sowieckim, był wewnętrznie logiczny, ale oparty na założeniach całkowicie obcych nie tylko polskiej...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX