Giaro Maciej, Polemicznie w sprawie relacji pełnomocnictwa do stosunku podstawowego

1. Wprowadzenie. Za kluczowe osiągnięcie nowoczesnej nauki o pełnomocnictwie – mające wręcz rangę prawniczego odkrycia o globalnym zasięgu – uznaje się tzw. zasadę abstrakcyjności (Abstraktionsprinzip). Mimo zastrzeżeń, jakie są w tym kontekście zgłaszane co do pojęcia abstrakcyjności , odnoszonego tradycyjnie do przysporzeń, oddaje ono dobrze sens przywołanej zasady. Wyraża się ona w możliwości udzielenia i istnienia pełnomocnictwa w sposób niezależny od wewnętrznego stosunku prawnego między mocodawcą a pełnomocnikiem (Innenverhältnis) , zwanego też podstawowym (Grundverhältnis) , a także niezależnie od źródłowej dla niego czynności prawnej. W szczególności można więc udzielić tzw. pełnomocnictwa izolowanego (isolierte Vollmacht), u podstaw którego nie leży żaden inny stosunek prawny . Pełnomocnictwo i stosunek podstawowy cechuje odrębność (Trennung ) – mowa przy tym o samoistności czy niezależności pełnomocnictwa. Wyjaśnia ono bowiem tylko to, co pełnomocnik może czynić w tzw....