Błaszczyk Paweł, Pojęcie siedziby osoby prawnej w nowej ustawie o prawie prywatnym międzynarodowym

W polskim prawie kolizyjnym, jeszcze od czasów przedwojennych, łącznikiem miarodajnym dla ustalenia prawa właściwego dla osób prawnych jest miejsce ich siedziby. Taki łącznik był przewidziany w art. 1 ust. 3 ustawy z 1926 r. oraz w art. 9 § 2 ustawy z 1965 r. W ustawie z 4 II 2011 – Prawo prywatne międzynarodowe (dalej: p.p.m.) także przyjęto, że „osoba prawna podlega prawu państwa, w którym ma siedzibę” (art. 17 ust. 1).

Pojęcie siedziby osoby prawnej nie jest jednak jednoznaczne, a jego rozumienie budzi wątpliwości. Na tle poprzedniego stanu prawnego przedmiotem dyskusji było to, czy łącznik siedziby należy interpretować jako siedzibę wskazaną w statucie osoby prawnej (siedziba statutowa) lub faktyczną siedzibę głównego organu zarządzającego (siedziba rzeczywista) albo jako tzw. centrum eksploatacyjne osoby prawnej, a więc miejsce, gdzie ześrodkowana jest jej działalność . Dominujące w polskim piśmiennictwie było drugie z tych ujęć, tj. siedziba postrzegana jako miejsce, w którym...