Siwicki Maciej, Podstawy określenia jurysdykcji w sprawach cyberprzestępstw w UE

W XX i na początku XXI w., w wyniku powszechnego wykorzystania technologii telekomunikacyjnych, pojawiły się opinie, że tradycyjne zasady jurysdykcyjne powinny zostać zrewidowane . Podstawową konsekwencją płynącą z transgranicznego charakteru Internetu jest bowiem to, że sprawca może działać w określonym miejscu (w miejscu jego fizycznej obecności), lecz skutki jego działania mogą w całości albo w części zrealizować się w innym miejscu (w dowolnym miejscu na świecie, gdzie informacja została wyświetlona na komputerze odbiorcy). Oprócz takich elementów, jak: miejsce działania, miejsce skutku, pojawia się w wielu przypadkach konieczność określenia miejsca, gdzie według zamiaru sprawcy skutek miał nastąpić . Powyższa kwestia wydaje się już z tego względu problematyczna, ponieważ Internet sprzyja przypadkowości miejsca skutku. W wielu przypadkach sprawca nie jest w stanie przewidzieć, zarówno gdzie skutek jego działania nastąpi, jak i w jakim państwie zostanie on pociągnięty do odpowiedzialności karnej (np. wadliwe działanie systemu informatycznego). Dodatkowo, pojawia się kwestia określenia miejsca popełnienia przestępstwa w przypadku podmiotów biorących „udział” lub współdziałających w przestępstwie, w tym w szczególności podmiotów przygotowujących treści (ang. content providers) i udostępniających dane treści (ang. service providers).