Bury Beata, Podporządkowanie pracownika pracodawcy

Centralną instytucją prawa pracy i jednocześnie podstawowym przedmiotem regulacji tej gałęzi prawa jest stosunek pracy. Zgodnie z zobowiązaniową koncepcją stosunku pracy , stanowi on dobrowolną i trwałą więź prawną łączącą pracownika z pracodawcą, którego treścią jest obowiązek pracownika osobistego wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, w miejscu i czasie przez niego wyznaczonym oraz obowiązek pracodawcy zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem (art. 22 § 1 k.p. ).

W doktrynie jest przedmiotem sporu, czy powołany przepis zawiera legalną definicję stosunku pracy czy też tylko wskazuje jego zasadnicze cechy . Należy przyjąć, iż art. 22 § 1 k.p. nie definiuje stosunku pracy, a wskazuje jedynie na podstawowe jego cechy oraz główne prawa i obowiązki stron . Można tu jedynie mówić o definicji cząstkowej lub definicji "przez postulaty", którą doprecyzowują pozostałe przepisy kodeksu pracy.

Zasadniczym elementem konstrukcyjnym stosunku pracy...