Goździewicz-Biechońska Justyna, Partycypacja społeczna w tworzeniu prawa na przykładzie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawnym o szczególnym charakterze. Jedną z jego cech jest uwzględnienie w procedurze jego sporządzania partycypacji społecznej. W rezultacie plan miejscowy, predestynowany ze względu na swój charakter do funkcjonowania jako modelowe narzędzie interwencjonizmu, uwzględnia jednocześnie w swojej genezie elementy dyskursywnego modelu tworzenia prawa. Niniejsze opracowanie stanowi próbę ukazania miejscowego planu zagospodarowania na tle owych zjawisk w aspekcie problematyki partycypacji społecznej w jego tworzeniu. Zagadnienie to jest szczególnie aktualne w kontekście trwających prac nad zmianą przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i dyskusji nad kształtem systemu planowania przestrzennego w Polsce. Dlatego też w artykule oprócz rozważań teoretycznych wskazano również praktykę funkcjonowania oraz przyszłość idei partycypacji w procedurze planistycznej w polskim systemie prawnym na tle doświadczeń państw zachodnich.