Zarębski Jarosław, Odstąpienie oskarżyciela posiłkowego od skargi subsydiarnej

Kodeks postępowania karnego z 1997 r. wprowadził do polskiego procesu karnego instytucję, której doktryna nadała nazwę skargi subsydiarnej. Skarga ta zastępuje skargę oskarżyciela publicznego w sprawie o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego w sytuacji, gdy oskarżyciel publiczny nie podejmuje ścigania czynu zabronionego. Prawo do jej wniesienia do sądu przysługuje pokrzywdzonemu, który uzyskuje w ten sposób status tzw. oskarżyciela posiłkowego samoistnego (subsydiarnego). Pomysł nadania uprawnień oskarżycielskich pokrzywdzonemu w sprawach ściganych z oskarżenia publicznego na wypadek bierności oskarżyciela publicznego nie jest nowy . Niemniej w obecnym kształcie instytucja ta pojawiła się po raz pierwszy. Ma stanowić ona gwarancję zasady legalizmu ścigania, zapobiegającą nieuzasadnionym decyzjom prokuratury o zaniechaniu ścigania .

Mechanizm prowadzący do możliwości skorzystania przez pokrzywdzonego ze skargi subsydiarnej jest dość skomplikowany, mimo zmian wprowadzonych ustaw...