Wlaźlak Katarzyna, Odrębność regionalna Śląska – problemy prawne i polityczne

1. Wprowadzenie. Z powodu odrębności regionalnych – etnicznych, wyznaniowych, kulturowych, językowych, dotyczących odmiennych tradycji, zwyczajów czy zachowań – państwa in genere nie przestają być postrzegane jako jednolite narodowo, chociaż nieraz ujawniają się w nich różne dążenia do zmian prawnoustrojowych. W Europie szczególnie dużymi regionalnymi odrębnościami i silnym poczuciem tożsamości regionalnej cechują się m.in. Katalonia i Kraj Basków, Szkocja, Flandria, Korsyka, Wyspy Owcze, Wyspy Alandzkie, Sardynia czy Bawaria. W Polsce tożsamości regionalne są wprawdzie dużo słabiej ugruntowane niż tożsamość narodowa, jednak przynajmniej w kilku regionach – na Śląsku Górnym i Opolskim, w Wielkopolsce, na Kaszubach – dość wyraźnie ukształtowały się odrębności o wymiarze społeczno-kulturowym, historycznym, gospodarczym i politycznym.

Na szczególną uwagę zasługuje Śląsk – najbardziej wyrazisty region wielokulturowy w Polsce, którego tożsamość przez lata kształtowała się przede wszystkim...