Lisicki Bartłomiej, Świeboda Wioletta, Ocena wykorzystania modeli dyskryminacyjnych dla polskich przedsiębiorstw zajmujących się wykonywaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych

Wykorzystanie formuły partnerstwa publiczno-prywatnego w jednostkach sektora finansów publicznych jest coraz częściej obserwowanym rozwiązaniem. Sprowadza się ono do zawarcia umowy cywilnoprawnej, na mocy której partner zobowiązany jest do realizacji zadań określonych przez właściwą jednostkę samorządu terytorialnego. Zaliczyć do nich można m.in. transport publiczny, remonty obiektów użyteczności publicznej czy zaprojektowanie infrastruktury wodno-kanalizacyjnej. Niezbędnym narzędziem w procesie podejmowania decyzji zarządczych jest wykorzystanie instrumentów, które pozwolą na wczesną identyfikację lub możliwość reakcji w przypadku wystąpienia zagrożenia upadłości jednostki. Za takie uznaje się modele dyskryminacyjne. Celem artykułu jest zweryfikowanie użyteczności wykorzystywanych dotychczas wybranych modeli dyskryminacyjnych do prognozowania upadłości przedsiębiorstw działających na rynku polskim zajmujących się wykonywaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych. W artykule zaprezentowano cztery wybrane modele dyskryminacyjne: Altmana dla rynków wschodzących, Hadasik, poznański, Gajdki i Stosa. Opisano wskaźniki, które służą do określenia funkcji dyskryminacyjnej wybranych modeli oraz podjęto próbę ich implementacji do oceny zagrożenia upadłością 177 wybranych przedsiębiorstw zajmujących się wykonywaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych, które ogłosiły upadłość (tzn. zostały zamknięte, zlikwidowane lub są w trakcie postępowania upadłościowego) w latach 2013–2022. Analiza dyskryminacyjna została przeprowadzona w oparciu o ostatnie opublikowane przed ogłoszeniem upadłości sprawozdanie finansowe podmiotu. Sprawozdania jednostek pobrano z zasobów bazy EMIS Intelligence. Bazując na danych z ostatnich opublikowanych przed upadłością sprawozdań finansowych, określono, że trzy analizowane modele (Altmana dla rynków wschodzących, Hadasik oraz poznański) umożliwiały trafną predykcję upadłości zaledwie ok. 37% badanych podmiotów z sektora instalacji wodno-kanalizacyjnych. Jednakże model Gajdki i Stosa charakteryzował się trafnością przekraczającą 71% przypadków, co skłania do dalszych badań nad możliwą jego implementacją do prognozowania upadłości przedsiębiorstw zajmujących się wykonywaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych.