Góralski Piotr, O wątpliwościach dotyczących "okoliczności wyłączającej ukaranie sprawcy czynu zabronionego" jako przesłance zastosowania przepadku tytułem środka zabezpieczającego

Na gruncie wszystkich trzech nowoczesnych polskich kodyfikacji karnych, począwszy od 1932 r., możliwe jest zastosowanie przepadku jako środka zabezpieczającego. Jego dopuszczalność w art. 85 k.k. z 1932 r. zakreślono szeroko. Przewidziano taką możliwość m.in. w razie uznania sprawcy za nieodpowiedzialnego lub nieulegającego karze, a także gdy postępowanie zostało umorzone . Twórcy Kodeksu karnego z 1969 r., dostrzegając, jak się wydaje, zbyt duży zakres okoliczności, w których możliwe byłoby wykorzystanie omawianej instytucji, wprowadzili w art. 104 nieco inne przesłanki jej orzekania . Wyłączono możliwość wykorzystania tego typu środka w każdym przypadku, gdy postępowanie umorzono, zastrzegając jego wdrożenie do tych wypadków, gdy ustawa wyraźnie to przewiduje. Określono przy tym w treści przywołanego przepisu trzy tego typu sytuacje: gdy społeczne niebezpieczeństwo czynu było znikome, w razie warunkowego umorzenia postępowania oraz gdy zachodziła okoliczność wyłączająca ukaranie...