Szlęzak Andrzej, O sensie gospodarczym umowy o zwolnienie dłużnika z obowiązku świadczenia – uwagi polemiczne

W artykule opublikowanym w „Przeglądzie Sądowym” 2017/3 Magdalena Wilejczyk postawiła tezę, że umowa z art. 392 Kodeksu cywilnego nie jest umową gwarancyjną (cokolwiek „gwarancyjność” miałaby znaczyć ), opowiedziała się za rozumieniem jej jako umowy zobowiązującej „osobę trzecią” do (bezregresowego) wyręczenia jej wierzyciela w spełnieniu świadczenia, a także wezwała zwolenników gwarancyjności umowy z art. 392 k.c. do wycofania się „z tezy, że po spełnieniu świadczenia przez gwaranta przysługuje mu roszczenie zwrotne do dłużnika” .

Zgłaszam się jako wspomniany przez Autorkę zwolennik krytykowanej przez nią interpretacji gwarancyjnej umowy z art. 392 k.c. , ale z niczego się nie wycofuję. Nigdy bowiem nie twierdziłem, że gwarancyjność umowy z art. 392 k.c. w jakiś konieczny sposób implikuje roszczenia regresowe.

1. Czytelnikom należy się wyjaśnienie. Mianowicie umowę z art. 392 k.c. można interpretować przynajmniej na dwa sposoby .

Pierwsza interpretacja zakłada, że chodzi o umowę,...