Bodnar Adam, Śledzińska-Simon Anna, O potrzebie ratyfikacji Konwencji ONZ o Prawach Osób z Niepełnosprawnością

Prawie 4 lata temu Polska podpisała Konwencję ONZ o Prawach Osób z Niepełnosprawnością (dalej jako Konwencja lub KPON), której do dzisiaj nie udało się ratyfikować. Brak ratyfikacji tej konwencji nie zwalnia jednak państwa z konieczności zrewidowania podejścia do praw osób niepełnosprawnych. Polska pozostaje bowiem związana prawem Unii Europejskiej, która przystąpiła do KPON w grudniu 2010 r. i realizując jej postanowienia, przygotowuje nowe regulacje dotyczące praw osób niepełnosprawnych. Status umów mieszanych z zakresu praw człowieka, których stronami nie są wszystkie państwa członkowskie UE, nie został jeszcze definitywnie określony w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości (dalej jako TS). Mimo to wydaje się prawie pewne, że prawo unijne, wdrażające postanowienia Konwencji, będzie musiało być stosowane także w Polsce, a istniejące przepisy prawne UE będą interpretowane w zgodzie z Konwencją. Niniejszy artykuł jest poświęcony ocenie znaczenia Konwencji ONZ o Prawach Osób z Niepełnosprawnością, a także konsekwencji ewentualnej ratyfikacji KPON przez Polskę oraz konsekwencji ratyfikacji KPON przez Unię Europejską dla Polski.