Sulikowski Adam, O możliwościach postmodernizacji nauki prawa konstytucyjnego

Do napisania niniejszego tekstu zainspirowały mnie często pojawiające się w ostatnich latach diagnozy stanu polskiej nauki prawa konstytucyjnego. Niektóre są formułowane ze stanowisk dość konserwatywnych, jak ta zawarta w artykule P. Sarneckiego, opublikowanym na łamach „Państwa i Prawa” , czy nieco wcześniejsza, autorstwa W. Skrzydły . Pojawiają się też diagnozy bardziej odważne, by wskazać tę zaproponowaną przez K. Wojtyczka, który uważa, że: „Prawo konstytucyjne jest dzieckiem Oświecenia, zasadnicze paradygmaty tej gałęzi prawa zostały ukształtowane pod wpływem filozofii politycznej »Wieku Świateł«. Należą do nich: wiara w potęgę ludzkiego rozumu, wiara w postęp, uniwersalistyczne roszczenia zachodniej filozofii politycznej oraz indywidualizm. Racjonalna organizacja społeczna zakłada prymat jednostki nad wspólnotą. Prawo konstytucyjne stanowi instrument racjonalnej organizacji politycznej społeczeństwa umożliwiającej postęp społeczny. Konstytucja ze swej istoty jest narzędziem...