Fedorowicz Magdalena, Michór Andrzej, O charakterze prawnym decyzji nowych europejskich organów nadzoru nad rynkiem finansowym UE

Wejście w życie 1.01.2011 r. regulacji kreującej w Unii Europejskiej nowy, zintegrowany nadzór finansowy ma stanowić remedium na skutki kryzysu finansowego w UE i systemowo-organizacyjne braki legislacyjne występujące w krajowych unormowaniach nadzoru finansowego . Powstałe urzędy nadzoru finansowego są unijnymi organami, których utworzenie dopuszczono na podstawie art. 114 TFUE . Nowa europejska sieć nadzoru finansowego oparta jest na zasadzie subsydiarności, wyrażającej się w podziale obowiązków między krajowymi i europejskimi organami nadzorczymi . W szczególności analiza europejskiej regulacji pozwala na wysunięcie wniosku o centralizacji zadań nadzorczych na poziomie europejskim i stworzeniu płaszczyzny współpracy między krajowymi i unijnymi nadzorcami . W założeniu twórców reformy powołanie Europejskiej Rady Ryzyka Systemowego (dalej jako ERRS) oraz Europejskich Urzędów Nadzoru Finansowego (dalej jako ESA), do których należą Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (dalej jako EBA), Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (dalej jako ESMA) oraz Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (dalej jako EIOPA) mają stanowić nowy, dwufilarowy system finansowego nadzoru makro- i mikroostrożnościowego w Unii . Zarówno kojarzenie informacji mikroostrożnościowej z informacją makroostrożnościową na rynku finansowym, jak i zapewnienie bardziej efektywnego przepływu informacji między organami nadzoru finansowego krajowego i europejskiego, ujednolicenie stosowanych praktyk nadzorczych, a także rozbudowane instrumentarium prawne ma służyć zapewnieniu bezpieczeństwa finansowego w UE .