Daniluk Paweł, Niezaskarżalność decyzji o niesprzeczności interesów oskarżonych reprezentowanych przez tego samego obrońcę a standard konstytucyjny

Słowa kluczowe: postępowanie karne, zażalenie, sprzeczność interesów oskarżonych (podejrzanych), Konstytucja RP, prawo do obrony, zasada równości

1. Artykuł 85 § 1 Kodeksu postępowania karnego expressis verbis przesądza, że w postępowaniu karnym obrońca może bronić kilku oskarżonych, co – przy uwzględnieniu art. 71 § 3 k.p.k. – odnosi się także do podejrzanych. Jednocześnie art. 85 § 1 k.p.k. dodaje, że obrona taka jest dopuszczalna, gdy interesy oskarżonych (podejrzanych) nie pozostają w sprzeczności. Innymi słowy, sprzeczność interesów oskarżonych (podejrzanych) powoduje, że nie mogą oni być reprezentowani przez tego samego obrońcę . Przedstawiona regulacja uzupełniana jest przez art. 85 § 2 i 3 k.p.k. Przepisy te zabezpieczają, aby nie miały miejsca sytuacje, kiedy to obrońca broni kilku oskarżonych (podejrzanych), których interesy pozostają w sprzeczności.

Pierwszy ze wskazanych przepisów, tj. art. 85 § 2k.p.k., odnosi się – jak wynika z kontekstu normatywnego – do postępowania...