Wilejczyk Magdalena, Nieodpłatne świadczenia czyniące zadość obowiązkowi moralnemu

Problematyka nieodpłatnych świadczeń czyniących zadość obowiązkowi moralnemu nie sprowadza się, jak mogłoby się z pozoru wydawać, do zagadnień wyłącznie etycznych. System prawny musi bowiem odnieść się do tego rodzaju świadczeń przynajmniej w zakresie, w jakim należy przesądzić definitywność albo – przeciwnie – tymczasowość takich przesunięć majątkowych. Ustawodawca polski kwestie te reguluje w dwóch odrębnych miejscach kodeksu cywilnego. Po pierwsze, w myśl art. 411 pkt 2 k.c., nie można żądać zwrotu świadczenia, jeżeli jego spełnienie czyni zadość zasadom współżycia społecznego. Po drugie, stosownie do art. 902 k.c., przepisów o odwołaniu darowizny nie stosuje się, gdy darowizna czyni zadość obowiązkowi wynikającemu z zasad współżycia społecznego. Ustalenie tego, o jakie rodzaje świadczeń w obu tych przepisach chodzi, a w związku z tym przeprowadzenie wyraźnej granicy między obu tymi regulacjami, jest dość trudne i – jak pokazują czynione w literaturze próby – kontrowersyjne....