Bernatt Maciej, Między pełną kontrolą sądową a poszanowaniem polityki karania realizowanej przez organ administracji - o sądowej kontroli kar nakładanych w sprawach konkurencji

Niniejszy artykuł opiera się na założeniu, że wskazane jest, aby sądy w ramach sprawowanej kontroli decyzji organów ochrony konkurencji szanowały politykę karania tych organów jako instytucji powołanych do prowadzenia polityki ochrony konkurencji. Analizie podlega orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako TSUE, tj. Sądu (UE), dawny SPI, dalej jako Sąd, i Trybunału Sprawiedliwości, dalej jako TS), sprawującego kontrolę sądową nad karami nakładanymi przez Komisję Europejską (dalej jako Komisja) z tytułu naruszenia art. 101–102 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej . Następnie praktyka TSUE jest skonfrontowana z podejściem sądów polskich orzekających w sprawach z zakresu ochrony konkurencji. Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że powściągliwe podejście sądów UE, jeżeli chodzi o ingerowanie w politykę karania stosowaną przez Komisję, nie godzi w efektywność sprawowanej kontroli sądowej. Okoliczność tę można postrzegać jako argument za zmianą podejścia sądów polskich orzekających o karach nałożonych przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej jako Prezes UOKiK). Sądy te w większym niż obecnie stopniu powinny szanować politykę karania stosowaną przez ten organ. Równocześnie konieczne jest, aby sprawowały one efektywną kontrolę w zakresie dotyczącym ustaleń faktycznych i prawnych Prezesa UOKiK.