Dorabialska Anna, Między normą kolizyjną a instytucją uznania - nazwisko w orzecznictwie TS

W grudniu 2010 r. rzecznik generalny Nilo Jääskinen wydał opinię w sprawie C-391/09 Runevič-Vardyn i Wardyn, dotyczącej pisowni polskich nazwisk na Litwie . Nie po raz pierwszy prawo nazwiska staje się przedmiotem orzecznictwa unijnego organu sądowniczego. Zagadnienia, których dotyczą pytania prejudycjalne, wpisują się w dotychczasowy sposób postrzegania nazwiska w świetle przepisów prawa unijnego. Odniesienie do art. 18 ust. 1 w zw. z art. 12 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (dalej jako TWE) nawiązuje wyraźnie do szeroko komentowanych już orzeczeń w sprawach: García Avello i Grunkin-Paul oraz do wydanego niedawno wyroku w sprawie Ilonka von Sayn-Wittgestein. Z kolei problem pisowni nazwiska przywodzi na myśl pierwszy wyrok wydany w tej dziedzinie w sprawie Christos Konstantinidis. Z formalnego punktu widzenia nowość stanowi oparcie pytania na akcie prawa wtórnego, tj. dyrektywie Rady 2000/43/WE wprowadzającej zasadę równego traktowania. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie niezwykle interesującej, lecz wciąż niedocenianej w piśmiennictwie polskim problematyki uznania nazwiska w świetle prawa UE.