Szabłowska Marzena, Kontraktowa i deliktowa odpowiedzialność pracodawcy za naruszenie dóbr osobistych pracownika

Obecnie nikt nie kwestionuje potrzeby ochrony dóbr osobistych oraz roli cywilnoprawnych instrumentów w tym zakresie . W literaturze przedmiotu wskazuje się na tendencje do wzmacniania tejże ochrony, o czym świadczy ,,systematyczne poszerzanie się sfery wolności i autonomii jednostki w demokratycznym społeczeństwie” oraz coraz szersze ujmowanie interesów niemajątkowych w ramach reżimów odszkodowawczych . W polskiej doktrynie dominuje pogląd, że cywilnoprawną ochronę dóbr osobistych należy oprzeć na konstrukcji osobistych praw podmiotowych . Przyjmuje się na ogół, że prawa te są prawami niemajątkowymi, ściśle związanymi z ich podmiotem, a w konsekwencji niezbywalnymi i niedziedzicznymi. Bezwzględny charakter tych praw implikuje adresowany do nieograniczonej liczby osób obowiązek nieingerencji w cudzą sferę dóbr osobistych .

Problematykę ochrony dóbr osobistych pracownika normują w sposób ramowy art. 23 i 24 k.c. oraz art. 111 k.p. (inny przepis w rozumieniu art. 23k.c.). A zatem,...