Świątkowski Andrzej Marian, Konstytucyjne paradygmaty prawa pracy

Praca jako świadoma i celowa działalność człowieka, zmierzająca do tworzenia określonych dóbr materialnych lub kulturalnych, będąca podstawą i warunkiem istnienia i rozwoju społeczeństwa, wchodziła w zakres regulacji każdej polskiej konstytucji, określającej fundamenty ustroju społeczno-gospodarczego państwa. Już konstytucja uchwalona 3.5.1791 r. deklarowała opiekę „prawa i rządu krajowego ludowi rolniczemu, z pod którego ręki płynie najobfitsze bogactw krajowych źródło”. Zainicjowana w pierwszej w Europie konstytucji metoda ochrony pracy ludzkiej została zastosowana przez twórców obecnie obowiązującej Konstytucji RP w art. 24. Wcześniej została wykorzystana w konstytucjach uchwalonych w okresie II Rzeczypospolitej: w art. 102 Konstytucji z 17.3.1921 r. (dalej: Konstytucja marcowa) oraz w art. 8 Konstytucji z 23.4.1935 r. (dalej: Konstytucja kwietniowa). W obydwu tych ustawach zasadniczych państwo zobowiązało się do zagwarantowania prawnej ochrony pracy i sprawowania nadzoru nad...