Kastelik-Smaza Agnieszka, Konsekwencje naruszenia obowiązku skierowania pytania prejudycjalnego do ETS

Procedura pytań prejudycjalnych, uregulowana w art. 234 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (dalej jako TWE), pozwala sądom krajowym, które w trakcie toczącego się postępowania powzięły wątpliwości z zakresu wykładni lub ważności aktów prawa wspólnotowego, zwrócić się o ich wyjaśnienie do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej jako ETS lub Trybunał). Należy jednak pamiętać, że jest to nie tylko przywilej sądów krajowych, mający zapewnić im wsparcie w trudnym procesie orzekania na podstawie prawa wspólnotowego. Artykuł 234 ust. 3 TWE nakłada bowiem obowiązek korzystania z tej procedury na sądy, których orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego. Oznacza to, że jeżeli w toku postępowania przed sądem ostatniej instancji pojawi się decydująca dla rozstrzygnięcia sprawy kwestia z zakresu ważności lub interpretacji prawa wspólnotowego, sąd ten zobowiązany jest zwrócić się o jej wyjaśnienie do ETS.

Korzystanie z procedury pytań prejudycjalnych ma zasadnicze znaczenie zarówno dla zapewnienia jednolitej wykładni i stosowania prawa wspólnotowego, jak i z punktu widzenia skutecznej ochrony praw jednostek. Warto zatem rozważyć, czy w przypadku postępowania niezgodnego z art. 234 ust. 3 TWE Wspólnocie lub jednostkom przysługują jakiekolwiek środki zmierzające do wyegzekwowania przewidzianego w tym artykule obowiązku albo do wynagrodzenia szkody, będącej następstwem jego naruszenia.