Ploszka Adam, Kompetencja doradcza Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w świetle opinii trybunału Sprawiedliwości 2/13

18.12.2014 r. Trybunał Sprawiedliwości (dalej jako TS) na wniosek Komisji Europejskiej (dalej jako Komisja) złożony w trybie art. 218 ust. 11 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej wydał opinię 2/13 , w której stwierdził, że zrewidowane porozumienie w sprawie przystąpienia Unii Europejskiej do europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (dalej jako porozumienie) nie jest zgodne z art. 6 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej oraz z Protokołem nr 8 dotyczącym art. 6 ust. 2 TUE w sprawie przystąpienia UE do EKPCz). Opinia ta, przynajmniej na kilka lat, opóźni przystąpienie UE do EKPCz. Jedną z przesłanek, która doprowadziła TS do takiego wniosku, było nieuwzględnienie w projekcie porozumienia Protokołu nr 16 do Konwencji, a w konsekwencji nieokreślenie stosunku między mechanizmem ustanowionym w rzeczonym protokole a procedurą odesłania prejudycjalnego przewidzianą w art. 267 TFUE. Celem niniejszego artykułu jest – z jednej strony – analiza, czy wskazana wyżej przesłanka, która doprowadziła TS do negatywnej konkluzji jest prawdziwa, z drugiej zaś strony, chęć podjęcia refleksji w przedmiocie miejsca Protokołu nr 16 w kolejnej wersji umowy o przystąpieniu UE do EKPCz.