Kożuch Małgorzata, Karta Praw Podstawowych UE - samoistne źródło prawa czy zbiór zasad interpretacyjnych?

Przedmiotem refleksji zawartych w poniższym artykule będzie relacja, jaka zachodzi pomiędzy art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej a art. 19 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej , w kontekście zasady efektywności i autonomii proceduralnej państw członkowskich UE realizowanej za pomocą działalności Trybunału Sprawiedliwości (dalej jako TS) i sądów krajowych oraz jej wpływu na prawo cywilne, a w szczególności na realizację autonomii woli stron, jako naczelnej zasady prawa prywatnego. Autorka stawia tezę, że ekstensywna interpretacja zasady efektywności prawa UE negatywnie wpływa na percepcję ochrony praw określonych w umowie prywatnoprawnej, a gwarantowanych prawem krajowym. Zatarcie różnicy pomiędzy horyzontalnym skutkiem prawa unijnego lub jego brakiem i skupienie uwagi wykładniczej TS na elemencie efektywności ochrony sądowej, prowadzi do zbudowania nowych hybrydowych instrumentów prawnych. Owa hybrydowość wynika z dwoistości podstawy środka – krajowej i unijnej. Równocześnie TS nie stosuje testu niezbędności ingerencji w krajową autonomię proceduralną. W analizowanych orzeczeniach TS nie udziela sądom krajowym odpowiedzi na pytanie, czy sprzeczność, jaka może zachodzić pomiędzy celem instrumentu prawa UE a realizacją autonomii woli stron wyrażonych w umowie (a którą mają chronić sądy krajowe) jest wystarczająca do podważania efektywności działania krajowych środków egzekucyjnych. Prowadzi to do pytania, czy swoboda umów jest elementem zasad ogólnych prawa UE jako emanacji podmiotowego statusu jednostki w systemie prawa? Budowanie przez TS „nowych środków ochrony” jest równocześnie wyrazem pogłębiającego się procesu integracji i dalszym, prawdopodobnie nieuniknionym, odejściem od zasady autonomii proceduralnej sądów krajowych. Wypowiedzi TS analizowane w rozważaniach są dokonywane przez pryzmat wykładni na podstawie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej , z ostatnich miesięcy . Poza zakresem rozważań zostaną w całości działania, jakie są lub mogą być podejmowane, przez organy pozasądowe, w szczególności organy władzy prawodawczej i wykonawczej.