Mostowik Piotr, Jak nie ujednolicać międzynarodowego prawa prywatnego i postępowania cywilnego, czyli o projektach rozporządzeń unijnych dotyczących majątkowych ustrojów małżeńskich i skutków związków partnerskich

Unia Europejska dysponuje kompetencjami przyznanymi jej przez państwa członkowskie UE (art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej ). Prawodawca unijny nie jest właściwy do wydawania aktów normatywnych z zakresu materialnego (merytorycznego) prawa rodzinnego, w którym to obszarze kompetencje zachowały państwa członkowskie. Potwierdza się to np. w art. 9 – mającym moc równą traktatom – Karty Praw Podstawowych z 2000 r. , w którym – przy gwarantowaniu praw do zawarcia małżeństwa i założenia rodziny – odsyła się do „ustaw krajowych regulujących korzystanie z tych praw”. Okoliczność tę uzupełnia się deklaracjami mówiącymi, że Unia „szanuje różne systemy i tradycje prawne państw członkowskich” (art. 67 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej ) oraz „szanuje różnorodność kultur i tradycji narodów Europy” (preambuła Karty) .