Czeszejko-Sochacka Katarzyna, Instytucja przygotowania do popełnienia przestępstwa (uwagi na tle art. 252 k.k.)

1. Instytucja przygotowania nie była regulowana w k.k. z 1932 r. Za pierwsze stadium przestępstwa uznawano wówczas usiłowanie, czyli działanie, które w bezpośredni sposób zmierzało do jego dokonania . W doktrynie prawa uznawano, że możliwe jest „negatywne określenie przygotowania jako działania” , które nie było w sposób bezpośredni skierowane na wypełnienie zamiaru dokonania czynu zabronionego. Chodziło przy tym o działania pośrednie, których celem było ułatwienie dokonania przestępstwa. Do takich czynności zaliczano: zbieranie informacji, przygotowywanie planów, gromadzenie lub przysposabianie środków, nabywanie, sporządzanie lub przechowywanie narzędzi, zabezpieczanie ucieczki, zapoznanie się z miejscem popełnienia przyszłego czynu czy wreszcie „ustalenie położenia przedmiotu przestępstwa” . W ocenie E. Kunzego polskie ustawy karne zapowiadały karalność przygotowania jedynie w przypadku najcięższych czynów, ujmując przy tym przygotowanie jako szczególny typ przestępstwa ....