Barcz Jan, Główne kierunki reformy ustrojowej UE

Po ustaleniu "okresu refleksji", podczas którego państwa członkowskie UE mają się zastanawiać nad losem Traktatu konstytucyjnego, i który ma się zakończyć w drugiej połowie 2008 r., dyskusja na szczeblu politycznym jest stosunkowo skromna. W projekcie 18-miesięcznego programu nadchodzących prezydencji: niemieckiej, portugalskiej i słoweńskiej potwierdzono jedynie, że działania te będą prowadzone dwutorowa: z jednej strony będą zmierzać do jak najlepszego wykorzystania możliwości stwarzanych przez istniejące traktaty stanowiące Unię, z drugiej zaś kolejne prezydencje dołożą starań, aby finalna decyzja mogła być podjęte najpóźniej w drugiej połowie 2008 r. (podczas prezydencji francuskiej). Poza tę formułę nie wychodzą również konkluzje przyjęte przez Radę Europejską podczas ostatniego spotkania (14 - 15.12.2006 r.). Jednocześnie jednak trwa pogłębiona i ważna dyskusja na szczeblu ekspertów. Zadaniem niniejszego artykułu jest omówienie dyskutowanych wariantów kontynuowania reformy ustrojowej Unii Europejskiej w przypadku odrzucenia Traktatu konstytucyjnego oraz uporządkowanie związanych z tym pojęć.