Mazur Paweł, Formy zbiorowe ochrony prawa osobistego do środowiska

Świat przyrody należy uznać za część dziedzictwa społeczności ludzkiej, co nie wyczerpuje, rzecz jasna, jego definicji. Ze względów zarówno praktycznych, jak i etycznych przed ludzkością stoi zadanie i wyzwanie: uchronić od zagłady jak najwięcej z jego bogactwa. O "być albo nie być" środowiska naturalnego przesądza w pierwszym rzędzie pozycja wyznaczona mu przez człowieka (społeczeństwo) w przyjmowanym przezeń systemie wartości. Jest to w pewnym sensie kamień węgielny, od którego mocy zależy de facto powodzenie wszelkich przedsięwzięć ochronnych (podejmowanych także ze względu na swoisty współczesny trend).

Potrzeba dokonania ewolucji postaw w tym kierunku to, jak się wydaje, spiritus movens stworzenia nowej dyscypliny badawczej - etyki ekologicznej . W żadnym razie nie uważam jej za konkurencyjną i alternatywną wobec zasad - w potocznej konwencji - "etyki tradycyjnej". Powołując się na to swoiste novum, pragnę natomiast podkreślić, że ujmowanie ochrony naturalnego środowiska w...