Siwek Kamil, Formy popełnienia przestępstwa a konstrukcja czynu ciągłego

Słowa kluczowe: formy popełnienia przestępstwa, czyn ciągły, tożsamość kwalifikacji prawnej, norma sankcjonowana, usiłowanie nieudolne

W literaturze z zakresu prawa karnego nie ma zgody co do tego, czy objęte znamieniem ciągłości zachowania mogą zostać podjęte w różnych formach stadialnych i zjawiskowych popełnienia przestępstwa. W nauce o prawie karnym za taką możliwością jednoznacznie i bezwarunkowo opowiedzieli się Andrzej Wąsek , Andrzej Zachuta , Piotr Kardas i Marek Kulik . Takie też rozwiązanie przyjmowało ustalone orzecznictwo Sądu Najwyższego na tle art. 58 Kodeksu karnego z 1969 r.

Na tle art. 12 Kodeksu karnego przeciwko dopuszczalności łączenia w ramy tego samego czynu ciągłego zachowań podjętych w różnych formach popełnienia przestępstwa (stadialnych i zjawiskowych) opowiedzieli się stanowczo Sławomir Żółtek, a ze swego stanowiska także Łukasz Pohl. Zdaniem Sławomira Żółtka przeciwko łączeniu w jeden czyn ciągły zachowań podjętych w różnych formach stadialnych i...