Szwarc-Kuczer Monika, Ewolucja definicji środka o skutku równoważnym do ograniczeń ilościowych w orzecznictwie TS - od Dassonville do Mickelsson

Artykuł 34 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej jako TFUE) zakazuje państwom członkowskim UE wprowadzania i utrzymywania w prawie krajowym wszelkich ograniczeń ilościowych w przywozie oraz środków o skutku równoważnym. Ugruntowane orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości (dalej jako TS) opierało się dotychczas na orzeczeniach w sprawach Dassonville, Cassis de Dijon oraz Keck. Wynika z niego, że środkami o skutku równoważnym są przepisy krajowe dotyczące zarówno samego towaru, jak i sposobu wprowadzania do obrotu, jeżeli nie dyskryminują towarów sprowadzanych względem towarów krajowych. W wydanych w 2009 r. wyrokach w sprawach: C-110/05, Komisja v. Włochy oraz C-142/05, Mickelsson , w kontekście przepisów krajowych dotyczących ograniczenia lub zakazu użytkowania towarów, TS dodał trzecią kategorię przepisów krajowych, które wchodzą w zakres stosowania art. 34 TFUE. Wskazał, że środkiem o skutku równoważnym jest każdy inny przepis krajowy, stanowiący przeszkodę w dostępie do rynku państwa członkowskiego. W ten sposób TS ponownie otworzył dyskusję na temat zakresu przedmiotowego stosowania art. 34 TFUE.