Ludwichowska Katarzyna, Dyrektywy UE o timesharingu a konieczność reformy prawa polskiego

Timesharing jest obecny w polskim prawie od 9 XII 2000, kiedy weszła w życie ustawa z 13 VII 2000 o ochronie nabywców prawa korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku oraz o zmianie ustaw - Kodeks cywilny, Kodeks wykroczeń i ustawy o księgach wieczystych i hipotece (dalej: ustawa o timesharingu). Ustawa ta implementowała dyrektywę 94/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 26 X 1994 w sprawie ochrony nabywców w odniesieniu do niektórych aspektów umów odnoszących się do nabywania praw do korzystania z nieruchomości w oznaczonym czasie . W chwili przyjęcia dyrektywy Polska nie była jeszcze wprawdzie członkiem UE, ale w związku z przyszłą akcesją do Unii na naszym ustawodawcy ciążył wynikający z art. 68 i 69 Układu Europejskiego obowiązek dostosowania prawa polskiego do europejskiego prawa wspólnotowego.

Nazwa „timesharing" w dosłownym tłumaczeniu z języka angielskiego oznacza „współdzielenie czasu". Jest to używana w doktrynie i orzecznictwie...