Jaworska-Góral Ewa, Dowód prima facie

Na wstępie należy wskazać, że dowód prima facie nie został zdefiniowany w przepisach materialnych i proceduralnych prawa cywilnego; żadna ustawa nie posługuje się tym terminem. Dlatego założeniem niniejszej pracy jest, że jego dopuszczalność oraz skutki stosowania powinny być oceniane przez pryzmat kluczowych dla postępowania dowodowego pojęć: rozkładu ciężaru dowodu oraz zakresu domniemań faktycznych. Regulacji, w oparciu o które dowód prima facie może być stosowany, należy zatem upatrywać na gruncie art. 6 k.c. oraz art. 231 k.p.c.

Choć sformułowanie „prima facie” może naprowadzać na trop powierzchowności, pochopności ocen, nie oznacza to jednak, że jest to dowód powierzchowny . Nazwa tego dowodu wskazuje przede wszystkim na jego zakorzenienie, jak i wielu innych konstrukcji prawnych na kontynencie europejskim, w dorobku prawa rzymskiego. Wszak wiele terminów języka prawnego, np. oba rodzaje domniemań (presumpcji) w procedurze cywilnej, prawnik zdefiniuje w odmiennym znaczeniu w...