Trzebiatowski Marcin, Dowód na publiczne udostępnienie wzoru przemysłowego wykluczające jego nowość lub indywidualny charakter - uwagi na tle wyroku Sądu z 27.02.2020 r., T-159/19, Bog-Fran sp. z o.o. sp.k. przeciwko Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

W procesie ubiegania się o ochronę projektów wynalazczych kwestią o podstawowym znaczeniu jest zachowanie ich w tajemnicy w celu zapewnienia im przesłanki nowości. Ten warunek jest określony prawnie w sposób nieco zróżnicowany – w zależności od konkretnego z tych projektów, niemniej na ogół jako brak udostępnienia publicznego. W przypadku wzorów przemysłowych ma on znaczenie także dla realizacji przesłanki indywidualnego charakteru. Ponadto w przypadku tym do weryfikacji spełnienia tego warunku może dojść dopiero w sporze o zachowanie uzyskanego prawa do wzoru. Kluczowym elementem tej weryfikacji jest przeprowadzenie przez wnoszącego sprzeciw lub wniosek o unieważnienie prawa do wzoru dowodu na jego publiczne udostępnienie. Dla praktyki krajowej – z racji objęcia takich wzorów regulacją harmonizacyjną, jak i funkcjonowania wzorów unijnych – znaczenie w tym względzie mają zasady przyjmowane w działalności Urzędu UE ds. Własności Przemysłowej (EUIPO) i kontrolowane przez sądy unijne. W odniesieniu do tych zasad coraz mocniej widoczna staje się tendencja wzmacniania pozycji strony kwestionującej ochronę wzoru z powyższego powodu. I nie chodzi tu o procedurę unieważniania wzorów unijnych, w której dopuszcza się uzupełnianie dowodów w wyższych instancjach. Chodzi natomiast o rodzaj czy charakter, jak i o jakość oraz liczbę dowodów, a po części też o sposób ich oceny.