Chlebny Julia, Dopuszczalność usuwania cudzego znaku towarowego na gruncie prawa znaków towarowych, cz. I

Zagadnienie dopuszczalności usuwania cudzego znaku towarowego (tzw. debranding) i ewentualnie nakładania na towar własnego, odmiennego znaku towarowego (tzw. rebranding) może być oceniane na skrajnie odmienne sposoby. Wskazują na to chociażby nieliczne głosy wyrażane w doktrynie, które charakteryzuje różne podejście do problemu oraz przyjmowanie różnych stanowisk . Nakłada się tu bowiem szereg kwestii, jak choćby treści prawa wyłącznego chroniącego znak towarowy, zakresu wyczerpania prawa i uzasadnionych względów pozwalających uprawnionemu sprzeciwić się dalszej dystrybucji towarów. W istocie, problem należy sprowadzić do pytania – wydawać by się mogło zupełnie podstawowego z punktu widzenia prawa znaków towarowych – a mianowicie, czy usuwanie znaku towarowego jest jego używaniem mieszczącym się w treści prawa wyłącznego. Dopiero w dalszej kolejności, w przypadku pozytywnej odpowiedzi, otwiera się pole do rozważań, czy w ogóle doszło do wyczerpania prawa w zakresie usuwania znaku, czy przeciwnie, uprawnienie właściciela znaku w tym zakresie nie wyczerpało się, a działanie osoby trzeciej stanowi naruszenie prawa do znaku towarowego. Jeżeli przyjmiemy, że do wyczerpania doszło, to pojawia się kwestia uznania ingerencji w postaci debrandingu lub rebrandingu za uzasadniony powód do sprzeciwu uprawnionego wobec dalszej dystrybucji towaru na podstawie art. 155 ust. 3 Prawa własności przemysłowej . W części I artykułu zaprezentowane zagadnienia koncentrują się na przybliżeniu rozwiązań normatywnych w zakresie usuwania znaku towarowego ze szczególnym uwzględnieniem rozwiązań przyjętych w aktach prawa unijnego, w prawie niemieckim, francuskim oraz polskim. Ponadto nie można pominąć stanowiska Trybunału Sprawiedliwości w zakresie interesującego nas problemu, którego orzeczenia prejudycjalne mają istotne znaczenie w interpretacji i stosowaniu przepisów krajowych. Kwestie przedstawione w części I artykułu stanowią punkt wyjścia do dokonania oceny dopuszczalności usunięcia cudzego znaku towarowego, zaprezentowanej w części II artykułu.