Kukuryk Piotr, Definicje konsumenta w kodeksie cywilnym (obecnym i przyszłym) w kontekście najnowszych unijnych dyrektyw konsumenckich

Przyjęcie w październiku 2011 r. nowej dyrektywy w sprawie praw konsumentów nałożyło na państwa członkowskie UE obowiązek podjęcia działań legislacyjnych zmierzających do wdrożenia jej postanowień do krajowych porządków prawnych. Materia dyrektywy 2011/83/UE nie jest nowa – uprzednio stanowiła ona przedmiot dyrektyw 85/577/EWG i 97/7/WE (obecnie uchylonych) implementowanych do prawa polskiego ustawą o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny . Pojawia się zatem pytanie o wpływ nowo przyjętych rozwiązań na dotychczas obowiązujące w tym zakresie pojęcia i konstrukcje prawne. Przedmiotem rozważań zawartych w niniejszym opracowaniu jest analiza pojęcia „konsument”. Punkt wyjścia stanowi zwięzła charakterystyka aktualnie obowiązującej definicji legalnej tego terminu, sformułowanej w art. 22¹ kodeksu cywilnego . Z przedłożonego 17.01.2014 r. projektu nowej ustawy o prawach konsumenta wynika jednak, że definicja ta ma w zamierzeniach projektodawców ulec zmianie, co uzasadniane jest koniecznością jej dostosowania do wzorca normatywnego określonego w powołanej już dyrektywie 2011/83/UE. Oceny wymaga zatem, czy zaproponowana nowelizacja w sposób prawidłowy wdroży odpowiednie postanowienia tej dyrektywy. Dokonując charakterystyki tego pojęcia, nie można abstrahować także od prowadzonych równolegle przez Komisję Kodyfikacyjną Prawa Cywilnego działająca przy Ministrze Sprawiedliwości prac koncepcyjnych nad przygotowaniem nowego kodeksu cywilnego. Ich efektem było m.in. opracowanie w 2008 r. projektu Księgi pierwszej kodeksu cywilnego kreującego w art. 55 własną definicję konsumenta. Warto spojrzeć na nią przez pryzmat zarówno aktualnej, jak i przyszłej jej treści.