Sobczyk Marek, Condictio ob rem w najnowszym orzecznictwie Sądu Najwyższego

1. Wprowadzenie. Jednym z uregulowanych w prawie polskim roszczeń z tytułu nienależnego świadczenia jest roszczenie o zwrot świadczenia spełnionego w zamierzonym celu, który nie został osiągnięty (art. 410 § 2 k.c.), sięgające korzeniami condictio ob rem prawa rzymskiego. Za tym syntetycznym sformułowaniem kryje się złożona koncepcja, stanowiąca źródło sporów doktrynalnych i nieporozumień w praktycznym zastosowaniu tej kondykcji. Żadna z pozostałych kondykcji nie jest aż w takim stopniu przedmiotem kontrowersji . Współcześnie zakres jej zastosowania jest znacznie węższy niż w antyku i to w takim stopniu, że już kodyfikatorzy niemieckiego kodeksu cywilnego mieli wątpliwości, czy w ogóle zasługuje ona na uregulowanie . Także dzisiaj pojawiają się głosy, że kondykcja ta nie jest niezbędna , choć większość doktryny nie kwestionuje potrzeby jej istnienia.

Ostatnio Sąd Najwyższy dwukrotnie formułował szersze wypowiedzi odnoszące się do jej przesłanek konstrukcyjnych. Mam tu na myśli wyroki...