Banasik Paweł, Bukiel Paweł, Budynki nieużywane ze względów technicznych a podatek od nieruchomości

Wokół tematu budynków, które ze względów technicznych nie są i nie mogą być wykorzystywane w działalności gospodarczej, przez lata narosło wiele wątpliwości. Zarówno organy podatkowe, jak i sądy administracyjne nie wypracowały spójnego stanowiska, które umożliwiłoby podatnikom prowadzącym działalności gospodarczą ocenę, w jakich sytuacjach nieużywane budynki mogą zostać opodatkowane niższą stawką podatku od nieruchomości. W konsekwencji podatnicy niezwykle rzadko obniżają podatek od budynków nieużywanych. Gdy zaś już się na to decydują, często oznacza to dla nich spór z organem podatkowym, z niemal pewnym finałem w sądzie administracyjnym. Po części winny temu stanowi rzeczy jest sam przepis prawa (art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych – dalej u.p.o.l.), który enigmatycznie stwierdza, że budynkami niezwiązanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej są budynki, które nie są i nie mogą być wykorzystywane w działalności gospodarczej ze względów technicznych. Niejasny przepis prawa nie może jednak tłumaczyć szeregu negatywnych rozstrzygnięć organów podatkowych. Wszelkie wątpliwości, także te dotyczące wykładni przepisów prawa podatkowego, powinny być bowiem rozstrzygane na korzyść podatników. Organy podatkowe, ale również i sądy administracyjne, o zasadzie tej powinny pamiętać, zwłaszcza w kontekście wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 września 2011 r. , który dokonując analizy przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, wprost wskazał, że wszelkie wątpliwości związane z wykładnią przepisów tej ustawy winny być zawsze interpretowane na korzyść podatników.