Bała Paweł, Bezpieczeństwo medyczne w postępowaniu sądowym: dopuszczalność użycia przymusu karnoprocesowego w stosunku do osoby podejrzanej lub oskarżonego w celu realizacji obowiązku poddania się badaniu lekarskiemu na obecność alkoholu we krwi

Publikacja niniejsza traktuje o kwestii prawnej dopuszczalności użycia przymusu bezpośredniego w stosunku do podejrzanego o popełnienie czynu prowadzenia pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym pod wpływem alkoholu etylowego lub innego środka odurzającego celem pobrania dowodu z próbek krwi – w kontekście wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 5 marca 2013 r. , a także dopuszczalności użycia takiego dowodu w procesie karnym w okresie od publikacji 20 marca 2013 r. sentencji wspomnianego wyroku do 9 listopada 2013 r. Kwestią problematyczną jest również możliwość wykorzystania wspomnianego dowodu w ramach postępowania karnoprocesowego. Innymi słowy, analizowanymi problematami badawczymi, którym poświęcono niniejszy artykuł, są możliwość użycia przymusu bezpośredniego przez funkcjonariuszy policji dla zabezpieczenia dowodu z krwi osoby podejrzanej lub oskarżonego, a także kwestia przydatności tegoż dowodu w postępowaniu karnoprocesowym we wskazanym czasie.

W olbrzymiej liczbie postępowań karnoprocesowych, dotyczących popełnienia czynu opisanego w art. 178a Kodeksu karnego ewentualnie czynu opisanego w art. 87 § 1 Kodeksu wykroczeń , dowód z badania krwi na obecność alkoholu etylowego (lub innego środka o działaniu odurzającym) jest dowodem przesądzającym o winie oskarżonego, a nierzadko jest jedynym pewnym środkiem dowodowym w tego typu sprawach . Okoliczność ta stanowi o wadze rozważanych w niniejszym artykule kwestii.