Staszczyk Piotr, Automatyczna wykonalność orzeczeń sądów zagranicznych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 „Bruksela I bis”
Automatyczna wykonalność orzeczeń sądów zagranicznych na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 „Bruksela I bis”
1.Uwagi wstępne
W art. 41 i 42 rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 z 27 listopada 2003 r. dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej postanowiono, że orzeczenia dotyczące kontaktów z dzieckiem i powrotu dziecka wydane na podstawie art. 11 ust. 8 rozporządzenia będą wykonywane w innych państwach członkowskich bez potrzeby stwierdzenia wykonalności. Była to pierwsza regulacja w prawie europejskim, która odwoływała się do nowej konstrukcji - automatycznej wykonalności orzeczeń sądów zagranicznych.
Mimo głosów krytycznych doktryny koncepcja ta została rozwinięta w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 8005/2004 z 21 kwietnia 2005 r. w sprawie utworzenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego dla roszczeń bezspornych , rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1896/2006 z 12 grudnia 2006 r. ustanawiającym postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty i w rozporządzeniu
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX