Rodak Bartosz, Naruszenie dobrego imienia osoby poprzez sportretowanie jej w powieści a prawo do poszanowania życia prywatnego. Glosa do decyzji ETPC z dnia 11 marca 2014 r., 47318/07

Wielu autorów dla swoich dzieł szuka inspiracji w rzeczywistości. Szczególną formą literatury jest powieść z kluczem (fr. roman à clef), w której fikcyjni bohaterowie i zdarzenia stanowią mniej lub bardziej wyraźną alegorię lub metaforę rzeczywistych postaci i realiów. W dziełach tego rodzaju, również klasycznych, bohater literacki stanowi „odbicie” postaci rzeczywistej – niezależnie, czy jest to literacka wersja autora, czy osób mu bliskich, wrogów, czy też osób publicznych. Utwory te często dotyczą polityki (jak Folwark zwierzęcy Georga Orwella), ale też i kontrowersyjnych wyborów niektórych postaci (jak Zniewolony umysł Czesława Miłosza). Niektórzy autorzy wybierają tę formę literacką, by uniknąć oskarżeń ze strony opisywanych postaci – czy to o zniesławienie lub zniewagę, czy to o pisanie nieprawdy i naruszanie innych dóbr osobistych. Nie zawsze jednak jest to metoda skuteczna.

W 1998 r. opublikowana została książka pt. Ko se tam gori olistajo breze, treść której stanowiła fikcyjna...