W jaki sposób sprawdzać dotrzymywanie warunków emisji z procesu suszenia, do którego wykorzystywane są gazy ze współspalania, a zawierają podobne substancje?

Na terenie zakładu produkującego płyty wiórowe funkcjonuje suszarnia z kotłem o nominalnej mocy 49,9 MW. W kotle współspalana jest biomasa (paliwo) i odpady drzewne. Spaliny z kotła są kierowane do oczyszczania i następnie są używane do procesu suszenia. Następnie gazy posuszarnicze są oczyszczane i odprowadzane emitorem do atmosfery. Dla instalacji współspalania odpadów zostały określone standardy emisyjne – rozporządzenie Ministra Klimatu z 24.09.2020 r. w sprawie standardów emisyjnych dla niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów. Standardy określono dla pyłu, dwutlenku siarki, tlenków azotu, tlenku węgla, chlorowodoru, fluorowodoru, metali ciężkich, dioksyn i furanów oraz substancji organicznych. Z kotła jest emitowany również amoniak, powstający z mocznika wykorzystywanego do redukcji tlenków azotu. Dla tej substancji nie określono w rozporządzeniu standardu emisyjnego. Z kolei suszarnia podlega pod konkluzje BAT w odniesieniu do produkcji płyt drewnopochodnych – dokument konkluzji określa poziomy emisji BAT-AEL z suszarni dla pyłu, LZO i formaldehydu.

W jaki sposób powinna zostać określona w pozwoleniu emisja dopuszczalna dla tego emitora (tylko konkluzje/konkluzje i standardy emisyjne/konkluzje, standardy i emisja w kg/h dla amoniaku)?

W jaki sposób sprawdzać dotrzymywanie warunków emisji z procesu suszenia, do którego wykorzystywane są gazy ze współspalania, a zawierają podobne substancje (np. LZO)?