W jaki sposób określić miejsce zamieszkania obywatela Japonii, który w Polsce zasiada w zarządzie spółki z o.o.?

Czy obywatel Japoński z tytułu pełnienia funkcji w zarządzie ma ograniczony czy nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce?

W Spółce z o.o. wg umowy spółki Prezesem zarządu jest Japończyk, pracownik udziałowca Japońskiego czasowo delegowany do Polski na okres kilku lat. Pełni funkcję na podstawie powołania i otrzymuje wynagrodzenie.

Ponieważ wg art. 4a u.p.d.o.f. określamy miejsce zamieszkania obcokrajowca z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, sięgamy do umowy polsko-japońskiej z dnia 20 lutego 1980 r. Według tej umowy za miejsce zamieszkania należy uznać to państwo, w którym obcokrajowiec ma stałe miejsce zamieszkania. Przyjmując, że stały adres zameldowania jest stałym miejscem zamieszkania (tam przebywa z zamiarem stałego pozostawania) i dodatkowo argumentując, że z Japonią nasz Prezes ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych) ponieważ jest pracownikiem firmy w Japonii delegowanym tylko czasowo do Polski i tam mieszka jego rodzina, przyjmujemy, że miejscem zamieszkania Prezesa jest Japonia.

Nie udaje nam się uzyskać certyfikatu rezydencji. Podatnik twierdzi, że jego Urząd Skarbowy w Japonii nie wydaje certyfikatu rezydencji. Uznajemy zatem, że poświadczenie o stałym miejscu zameldowania z biura meldunkowego w Japonii jest dostatecznym dowodem w kwestii uznania rezydencji.

Jak rozumiemy art. 29 ust. 2 u.p.d.o.f. wymaga certyfikatu rezydencji o ile stosujemy preferencyjne stawki wynikające z umowy między krajami inne niż w ustawie. U nas nie ma to miejsca, ponieważ stosujemy stawkę 20% jak w ustawie art. 29 ust. 1 pkt 1, jedyną dopuszczalną przez ustawę w tej sytuacji). Zatem rozumiemy, że nie jest konieczne posiadanie certyfikatu rezydencji, a poświadczenie z biura meldunkowego, oświadczenie obcokrajowca oraz dokument delegacji z japońskiej firmy jest dostatecznym udokumentowaniem do celów uznania Japonii za miejsce zamieszkania.