W jaki sposób dokonywać oceny dopuszczalności zamówienia in-house?

Czy po orzeczeniu TSUE C-285/18 z 2019 r., nowelizacji PZP i orzeczeniu o sygn. akt KIO 561/22 należy zmienić sposób oceny dopuszczalności zamówienia in-house i analizować je pod kątem wystąpienia pomocy publicznej, efektywności i gospodarności oraz naruszenia konkurencji (zakłócenie konkurencji i wpływ na wymianę handlową)?

Orzeczenie TSUE mówi, że samo spełnienie przesłanek z art. 12 dyrektywy (czyli z art. 214 PZP) nie przesądza o zgodności z prawem i trzeba badać zgodność z innymi przepisami krajowymi.

Czy chodzi tu o przepisy krajowe dotyczące tylko zamówień publicznych, czy inne przepisy?

Z komentarza do art. 214 (Andrzela Gawrońska-Baran) wynika zalecenie przeprowadzenia analizy wpływu zamówienia in-house na rynek. Zgodnie z orzeczeniem o sygn. akt KIO 561/22 to UOKiK jest właściwy w takich sprawach. Wskazane orzeczenie KIO mówi również że w sprawach pomocy publicznej organem właściwym jest Komisja Europejska.

Jakie zatem opinie/dokumenty powinien pozyskać lub sporządzić zamawiający przed udzieleniem zamówienia, poza analizą potrzeb i wymagań dla zamówień unijnych i analizą efektywności dla zam. krajowych?