Kiedy są podstawy dochodzenia zwrotu nienależnie pobranego zasiłku pielęgnacyjnego?

W stanie faktycznym sprawy podopiecznej GOPS wypłacany był zasiłek pielęgnacyjny. W międzyczasie Pani nabyła prawo do dodatku pielęgnacyjnego. Zgodnie z art. 16 ust. 7 ustawy z dnia 28.11.2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 111 z późn. zm.) osobie, której przyznano dodatek pielęgnacyjny za okres, za który wypłacono zasiłek pielęgnacyjny, Zakład Ubezpieczeń Społecznych lub inny organ emerytalny lub rentowy, który przyznał dodatek pielęgnacyjny, wypłaca emeryturę lub rentę pomniejszoną o kwotę odpowiadającą wysokości wypłaconego za ten okres zasiłku pielęgnacyjnego i przekazuje tę kwotę na rachunek bankowy organu właściwego. Z uwagi na powyższe organ GOPS wystąpił do ZUS o refundację zasiłku pielęgnacyjnego wypłaconego przez organ pomocy społecznej. W odpowiedzi organ uzyskał informację od ZUS, że z przysługującego podopiecznej wyrównania ZUS potrąca w miesiącu maju 2021 roku kwotę 124,59 zł tytułem zasiłku pielęgnacyjnego wypłaconego przez GOPS. Jednocześnie ZUS poinformował, że pozostała kwota nie będzie zrefundowana ponieważ wysokość emerytury Pani pobierającej dodatek pielęgnacyjny jest niższa niż kwota świadczenia wolna od potrąceń i egzekucji.

Mając powyższe na uwadze, czy można dochodzić pozostałej do zrefundowania kwoty zasiłku pielęgnacyjnego od klientki GOPS? Czy świadczenie (zasiłek pielęgnacyjny), który pobierała, a który nie został zrefundowany można traktować jako świadczenie nienależne i dochodzić od niej zwrotu tego świadczenia w wysokości w jakiej do refundacji zobowiązany był ZUS, lecz nie dokonał refundacji z uwagi na wysokość emerytury podopiecznej GOPS? Czy należy ponowić wniosek o refundację do ZUS, czy zakończyć postępowanie, pozostawiając w aktach sprawy pismo ZUS o niemożności refundacji całej kwoty zasiłku?