Kiedy można uznać, że budynki objęte są zabudową śródmiejską i w związku z tym można zmniejszyć wymogi dotyczące przesłaniania?

Z planu miejscowego wynika, iż na terenie planowanej inwestycji obowiązuje tzw. zabudowa śródmiejska, która pozwala zmniejszyć o połowę odległości wskazane w § 13 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2019 r. poz. 1065) – dalej r.w.t. Działki sąsiadujące z jednej strony z działką inwestycyjną nie są objęte planem miejscowym.

Czy w związku z tym, iż w tym wypadku brak jest jednoznacznych dowodów, że tereny sąsiadujące objęte są zabudową śródmiejską i należy taki fakt dodatkowo badać (oceniać czy w związku z tym ewentualne przesłanianie można zmniejszyć o połowę) czy też ,,korzyść'' dot. stosowania § 13 ust. 4 r.w.t. dotyczy wyłącznie faktu zlokalizowania obiektu na działce położonej w zabudowie śródmiejskiej i nie ma potrzeba badania terenu (działek) położonego wokół inwestycji?