Kiedy można nie odliczać zanieczyszczeń od odpadu stosowanego do odzysku?

Zgodnie z art. 21 ust. 5 ustawy z 13.06.2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi – dalej u.g.o.o.o.. "Masę odpadów opakowaniowych poddanych recyklingowi oblicza się jako masę opakowań, które stały się odpadami i które - po wykonaniu niezbędnych czynności kontrolnych, sortowania i innych czynności wstępnych mających na celu usunięcie z nich odpadów, które nie są przedmiotem dalszego recyklingu opakowań - są przekazywane do recyklingu, w ramach którego odpady są faktycznie przetwarzane na produkty, materiały lub substancje". Dostarczona do zakładu stłuczka szklana jest zmielona, oczyszczona i w takiej postaci kierowana wprost do produkcji. Śladowe zanieczyszczenia, które są kontrolowane i opisywane w kartach kontroli stłuczki oraz protokołach stłuczki, dopuszczają stłuczkę z zanieczyszczeniami (materiałami nie docelowymi) do produkcji. Jest to sytuacja pozwalająca na zastosowanie wyłączenia, opisanego w art. 6c ust. 1 lit. a i zał. II decyzji 2005/270/WE, w której "Szkło sortowane, które nie jest poddawane dalszemu przetwarzaniu przed wjazdem do pieca, może obejmować materiały nie docelowe tylko w zakresie, jakim ich obecność jest dopuszczalna dla konkretnej operacji recyklingu".

Czy powyższe daje podstawę, aby nie odliczać zanieczyszczeń od odpadu stosowanego do odzysku?