Jakie zasady obowiązują przy ustalaniu ekwiwalentu za używanie własnego instrumentu?

Zgodnie z treścią art. 31 a ust. 2 ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2020 r. poz. 194 ze zm.) pracownikom artystycznym wypłaca się ekwiwalent za używanie własnego instrumentu. Wysokość ekwiwalentu za używanie własnych instrumentów była wyliczona na podstawie wartości instrumentu. Ze względu na brak dokumentów zakupu, w celu ustalenia wartości instrumentu zostały sporządzone ekspertyzy. Uznano, że dla instrumentu o wartości 5 000,00 zł ekwiwalent będzie wynosił 50,00 zł i rósł o 1 zł wraz ze wzrostem wartości instrumentu o 1 000,00 zł. Wartość instrumentów smyczkowych cały czas wzrasta.

Czy ekwiwalent powinien być dostosowany do ceny początkowe (ceny zakupu) instrumentu, czy należy jednak aktualizować wartość instrumentu? Czy ekwiwalent za używanie własnego instrumentu powinien rekompensować pracownikowi zakup instrumentu? Jeśli tak, to czy ekwiwalent powinien być wypłacany przez cały okres zatrudnienia, czy tylko do czasu aż suma wypłaconego ekwiwalentu osiągnie wartość instrumentu? Jednak, jeśli przyjmiemy, że ekwiwalent za używanie własnego instrumentu jest rekompensatą za używanie własnego instrumentu, to czy powinniśmy wypłacać osobno ekwiwalent za akcesoria do własnego instrumentu? Czy w przypadku, kiedy pracownik używa własnego instrumentu do celów służbowych, powinien osobno dostawać ekwiwalent za używanie własnego instrumentu i za akcesoria, czy to powinien być jeden ekwiwalent?